دعای نور

دعای نور ، دعایی که سیّد ابن طاووس در کتاب «مهج الدعوات» از سلمان روایتى نقل کرده که در آخر روایت مطلبى آمده به این مضمون :

حضرت فاطمه علیها السلام کلامى به من آموخت که از حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله فراگرفته بود ، ایشان آن را در صبح و شام می خواند به من فرمود : اگر می خواهى هرگز در دنیا دچار تب نشوى بر آن مداومت کن ؛ و آن کلام این است :

بِسْمِ اللّهِ النُّورِ، بِسْمِ اللّهِ نُورِ النُّورِ، بِسْمِ اللّهِ نُورٌ عَلى نُورٍ، بِسْمِ اللّهِ الَّذى هُوَ مُدَبِّرُ الاُْمُورِ، بِسْمِ اللّهِ الَّذى خَلَقَ النُّورَ مِنَْ النُّورِ، اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ، وَ اَنْزَلَ النُّورَ عَلىَ الطُّورِ، فى كِتابٍ مَسْطُورٍ، فى رَقٍّ مَنْشُورٍ، بِقَدَرٍ مَقْدُورٍ، عَلى نَبِيٍ مَحْبُورٍ، اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى هُوَ بِالْعِزِّ مَذْكُورٌ، وَ بِالْفَخْرِ مَشْهُورٌ، وَ عَلَى السَّرّاءِ وَ الضَّرّاءِ مَشْكُورٌ، وَ صَلَّى اللّهُ عَلى سَيِّدِنا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطّاهِرينَ

به نام خداى نور ، به نام خداى نور نور ، به نام خداى نور بر نور ، به نام خدایى که تدبیرگر امور است ، به نام خدایى که نور را از نور آفرید، و سپاس خدایى را که نور را از نور آفرید ، و نور را در کوه طور فرو فرستاد، در کتابى بر نوشته، در ورقه اى گشوده ، با اندازه اى در خور، بر پیامبری آراسته، سپاس خداى را که به عزّت یاد شود، و به عظمت مشهور است، و بر شادى و بدحالى سپاسگزارى شود، درود خدا بر آقاى ما محمّد و خاندان پاکش.

سلمان فرموده : چون آن را از حضرت فاطمه (س) آموختم به خدا آن را به بیش از هزار نفر از مردم مکه و مدینه که دچار تب بودند تعلیم دادم ، پس همه آنان به اذن خداى تعالى شفا یافتند .